Alija Izetbegović: Sarajevo ne može postojati bez Grbavice

Tokom agresije Grbavica je bila pod agresorskom okupacijom, a da se agresorske snage time nisu zadovoljile, svjedoči jedna od najvažnijih bitaka za opstanak Sarajeva, koja je trajala od 5. do 8. oktobra 1992. godine. 
Tada su se u fokusu našli “Jedanaest plavih”, ali, nažalost, ne onih koji su nekoliko godina prije početka rata bili nadomak finala tadašnjeg Kupa UEFA.

Tih se dana, umjesto o golovima i uspjehu, s Grbavice izvještavalo o žestokim borbama vođenim kod istoimenog restorana “Jedanaest plavih”, koji se nalazio u blizini pomoćnog terena stadiona “Grbavica”. Vojska RS-a, potpomognuta specijalnim jedinicama iz Niša, bila je uvjerena u proboj linija Armije Republike Bosne i Hercegovine.

Dokaz ovoj konstataciji jeste i izvještavanje srpskih medija koji su već prvog dana borbe izvještavali o “srpskom dolasku na sarajevsku Maltu”.

Za razliku od agresora, koji je na samom početku borbi vođenih oko stadiona “Grbavica” najavljivao veoma lahku i munjevitu pobjedu, branioci Armije RBiH, predvođeni Enverom Zornićem, ratnim komandantom Odreda Hrasno Brdo, nisu se željeli predati. Svjesni da padom linija u blizini stadiona “Grbavica” može doći do toliko željenog presijecanja Sarajeva na dva dijela, branioci su se tri dana odupirali žestokom granatiranju.

Presudni momenti desili su se 7. oktobra 1992. godine, kada grupa specijalaca iz Niša i vojnika Vojske RS-a zauzimaju kultni sarajevski restoran “Jedanaest plavih”.

Ovaj potez bio je koban za agresorske snage koje su doživjele katastrofalan poraz. Agresorska vojska, koja nije računala na hrabrost branilaca, imala je veliki broj žrtava, a poraz kod “Jedanaest plavih” bio je presudan u odbrani Sarajeva tih oktobarskih dana.

Iako je od borbe za “Jedanaest plavih” do oslobađanja okupirane Grbavice prošlo nekoliko godina, ova bitka bila je jedan od prvih koraka prema tako željenoj slobodi. Ipak, Grbavica je oslobođena tek nakon potpisivanja Dejtonskog sporazuma, uz velike napore bošnjačkih pregovarača, predvođenih predsjednikom Alijom Izetbegovićem.

Koliko je Grbavica ustvari bila bitna svim patriotski opredjeljenim građanima Bosne i Hercegovine svjedoči i poznata rečenica Alije Izetbegovića tokom pregovora u Daytonu, koju je zapisao u svojoj knjizi „Sjećanja“: „Sarajevo ne može postojati bez Grbavice“, piše Muzej Alija Izetbegović.



(Vijesti.ba)