Podgorica - Beograd: Harmonija bješe kratkog vijeka

Prašina u Beogradu

Rezolucija je, čini se, više prašine digla u susjednoj Srbiji, pa i u entitetu Bosne i Hercegovine, nego u državi u čijem je parlamentu usvojena. Tako se, ko zna koji put, zvanični Beograd, potpomognut tabloidima, nemilice obrušio na Crnu Goru. Sada je njihova meta dio vladajućih struktura - onih kojima su do juče bili u potpunosti naklonjeni. Od netačnih navoda kako se Rezolucijom čitav narod proglašava genocidnim do nedopustivih napada na pojedince, ni ovog puta nijesu birali sredstva.

Svemu se priključila i Srpska pravoslavna crkva, očekivano stajući na Vučićevu stranu. Bio je to naročit udarac za premijera Krivokapića, koji se do danas uglavnom predstavljao kao krstonoša i sluga crkve, a tek katkad kao sluga građana. Ne svih, razumije se.

Sapunica u Podgorici

Zatečena napadima, vlast u Crnoj Gori koristila je različite mehanizme odbrane. A jedan od njih bilo je - međusobno napadanje. Članovi vladajućih stranaka optuživali su jedni druge, zatim i premijera, a onda i on njih, da su u sprezi sa opozicionim Đukanovićevim DPS-om. Premijer se vratio oprobanoj retorici o 'bratskim narodima' i 'veličanstvenim litijama'. Protiv njega je ustala koalicija Demokratskog fronta, koju je predvodio na izborima, a čiji čelnici ovih dana po beogradskim TV studijima lamentiraju nad novim crnogorskim 'nožem u leđa' Srbiji.

Tek je očigledno da je dio vlasti u Crnoj Gori od zvanične Srbije dočekao ono što je ranije bilo isključivo namijenjeno građanskoj Crnoj Gori, njenoj nezavisnosti i snagama koje su danas u opoziciji. Samo što su tada akteri iz aktuelne vlasti mudro ćutali, nastojali da relativizuju pritiske iz Srbije, a katkad i da ih obilato iskoriste - posebno tokom prošlogodišnjih litija.

Danas je vjerovatno i njima jasno da Vučić neće odustati od želje da kontroliše Crnu Goru, bez obzira na to ko u njoj vrši vlast. On sada očito smatra i kako na to ima puno pravo, jer je tokom predizborne kampanje i logistički i na druge načine stao iza najjače članice vlasti.

Druga strana priče

Iako Rezolucija - ujedinivši u stavovima opoziciju i dio pozicije - može biti doživljena kao stidljiv nagovještaj nove 'normalizacije' u Crnoj Gori, treba pomenuti da je na istoj sjednici Skupštine raspravljano i o smjeni ministra Vladimira Leposavića, koji se proslavio negiranjem genocida i dovođenjem u pitanje kredibiliteta međunarodnih sudskih instanci. Ta je rasprava donijela mnogo kalkulisanja, ali i stavove kako problem nije u tome što Leposavić misli, već što je to kazao javno. Tako je i podrška njegovoj smjeni bila skromnija - opoziciji su se priključili tek članovi brojčano najmanje vladajuće strukture.

U oba slučaja, većinske podrške ne bi ni bilo bez opozicionih partija, što govori o dominantnom stavu same vlasti. Jer, primjera radi, u crnogorskom parlamentu Odborom za ljudska i manjinska prava i dalje rukovode poslanici koji otvoreno negiraju genocid u Srebrenici, glorifikuju ravnogorski pokret, a tu i tamo im se omakne da građane koji drugačije misle nazovu nacistima i ustašama.

Pojedini ministri progone učesnike antifašističkih skupova, njihovi 'eksperti' na društvenim mrežama katkad objave senzibilan stih o Mladiću, a premijer je uglavnom opsjednut sveštenicima, promovišući onozemaljski život i strogo ignorišući realne društvene probleme.

Dodik je prisutan

Interesantno je bilo pratiti i reakcije Milorada Dodika, koji se u više navrata oglasio povodom dešavanja u Crnoj Gori. Na kraju je kazao i da svima koji su glasali za Rezoluciju treba zabraniti ulazak, valjda u Bosnu i Hercegovinu?

Ali, on je u ovoj priči samo jedan od sporednih faktora, onih koji su tu da bi popunili rupe Vučićevih 'nedorečenosti'.

Kako god, iz Crne Gore regiji je poslata dobra poruka, ali ona nije svuda naišla na topao prijem.

Problemi u sjenci tenzija

Dok bukti tenzija unutar vladajuće većine, građani Crne Gore u sve su većim problemima. Da je tako, juče su potvrdili i poljoprivrednici, koji su se na traktorima pojavili u centru Podgorice, ogorčeni time što su ove sezone ostali bez uobičajene podrške države. Za apsurd se pobrinulo Ministarstvo poljoprivrede, saopštavajući kako oni nijesu nadležni za - probleme poljoprivrednika.

U štrajk su prethodno stupili advokati, a slične su najave djelatnika iz drugih oblasti. Dok je Crna Gora jedina evropska država koja je budžet dobila tek u šestom mjesecu, rastu i nezaposlenost i cijene - od prehrambenih artikala do goriva.

No, možda sve ipak bude bolje - rekao bi naš premijer - na nekom od drugih svjetova.

Za Vijesti.ba piše: Miloš Prelević, autor iz Podgorice

(Vijesti.ba)